anino ng nakaraan

Nagbalikbayan ka na pala, musta naman ang buhay mo ngayon?
Sabi nila, payat ka daw, di naman siguro dahil sa kakaisip mo sa akin di ba.
Marami ka daw kwento, pero mukhang tinabangan na sila sabihin sa akin kung ano ang mga kinuwento mo sa kanila, o baka naman na boring na sila kaya di na nila maalala.

Matagal ka rin nawala, ilang taon nga ba, isa? dalawa? ahh...di ko na matandaan.

Nakalimutan na nga kita, o mas tamang sabihin na kinalimutan talaga kita.
Kung meron man akong pinagsisisihan sa buong buhay ko, iyon ay ang nang makilala KITA.
Sabihin mo ng ipokrita ako, pero yun naman talaga ang totoo, kung may babalikan din lang ako sa aking nakaraan, di ako mag aatubiling burahin ang parte kung saan nag krus ang ating landas.

Maihahalintulad sa isang aklat ang aking buhay, may mga masasalimuot na kwento at may nakaka-aliw din naman. May ilang kabanata ng pagdurusa,may mga pahina na napakasaya. Pero sa lahat ng ito, pinaka gusto kong parte ay yung kabanata kung saan kapupulutan ng aral ng magbabasa. Ang pahina kung saan natuto akong tumayo mula sa pagkadapa ng
iwan mong nagiisa.

Nakatayo na ako ngayon, matulin na akong lumakad, at sa bawat pag hakbang na aking ginagawa hindi ko kinakalimutan lingunin ang lahat ng aking dinaanan. Dahil sa nakaraan kaya't natuto akong harapin ang bukas. Natuto akong limutin ka.

At ngayon nga ay nagbalik ka.

Hiling ko lang sana wag na tayong magkita. Ayokong makaharap ang kahapon na nagtulak sa akin para tanawin ang bukas. Ayokong magkaron ng isang kabanata sa aklat ng aking buhay kung saan masusulat doon na hanggang ngayon
sa puso ko ay ikaw parin ang makikita.