kalayaan ng isang hibang

sabi ng marami, kung gaano kabilis nagkaroon kayo ng relasyon, ganun din kabilis matatapos ito.

hindi naman ako mapag paniwala sa mga sabi-sabi.
tama na sa akin ang motto ko na "what you feel is what you get"
pero nung nakilala kita, na iba yata ito.

matagal na kitang pinapantasya, di ko pinapalampas ang mga laro mo ng basketball
kahit na taga jurong east ako, dumadayo pa ako sa sengkang mapanood lang kita. tama na sa akin ang ngitian mo ako
busog na ako nun, kahit hindi mo ko lapitan, ok na sa akin ang kawayan mo ako. mahimbing na akong makakatulog nun.

parang sa fairytale, ikaw ang aking knight in shinning armor.

at sabi nga nila, pag may pangarap. may minimithi.
nagulat na lang ako 1 araw ng bigla kang tumabi sa akin sa upuan.
kulang na lang malaglag ang panga ko, ang bangu-bango ng perfume mo, aqua de gio.
sabi mo hiinihintay mo ang barkada mo, siguro naiinip ka, kaya't nakipag kwentuhan ka sa akin. maya-maya lang nagpalitan na tayo ng numero.

daig ko pa ang nasa cloud nine, kung pwede nga lang wag ng dumating ang hinihintay mo, para di muna matapos ang aking pag dedeliryo.
at bago ka tumayo para iwan ako, tinapik mo pa ang balikat ko,
feeling mo naman close na tayo.
pero infairness, kinikilig talaga ako!

few months have passed, hindi na kita nakita. busy ka na siguro sa work mo.
ako naman hanggang ngayon tinatago tago ko pa rin dito sa inbox ko ang message mo na "nice talking with you" . ang una at huling sms na nanggaling sa 'yo.

at sa dinami-dami ng lugar kung saan kita makikita, dun sa Novena Church pa. Pakiramdam ko tuloy, para talaga tayo sa isa't isa. At muli, kinawayan mo ako, nilapitan naman kita. Sabay napa sign of the cross ako, nasa simbahan nga pala tayo, anu ka ba.

hindi ko na alam kung ano mga sumunod na pangyayari, basta nagising na lang ako isang araw, andyan ka na sa aking tabi. hawak ang mga kamay ko, bumubulong ng kung anu-ano na nagpapa hibang sa talanding puso ko.
ayoko ng matapos ang mga sandali...ayokong bumitaw.

at gaya ng mga panaginip, kailangan kong gumising.

bigla ka na naman nawala. hinanap kita, ipinag tanong.
pati mga kalaro mo sa basketball hindi alam kung ano ang isasagot sa akin.
naghintay ako ng ilang linggo..naging buwan...hanggang maka 1 taon.

andun ka lang pala sa may Yishun ngayon. Kasama ang pamilya mo. kasama ang mga anak mo. kung masaya kayo, hindi ko na kailangan alamin yun.

at ngayon, habang pinag mamasdan kita dito sa may yishun...kinakalas ko na rin unti-unti ang tanikalang ako mismo ang naglagay sa leeg ko para sana hilahin mo saan ka man patutungo.

salamat...nagising ako sa bangungot.

ngayon, mayroon na akong kalayaan.


****