sama ng loob

tumawag ka pala, sayang hindi ko agad nasagot.
kung bakit ba naman kase sa dinami-dami ng pagkakataon na tatawag ka
kung kelan nasa kubeta ako, saka ka pa nakaisip.

kelan ka ba dumating sa Pinas at mukhang bago na naman ang number mo
huling uwi mo, hindi ito ang numero na gamit mo. hay...pakelam ko ba sa 'yo
iba na talaga pag asensado, 3 times a year kung magbakasyon.
ikaw na talaga ang mayaman.

dati rati kapag umuuwi ka,sinasabihan mo ang mga taga atin na wag ipapaalam sa akin na dumating ka na
eh bakit kaya ngayon may 3 missed call ka bukod pa ang 1 sms message na "natawag ako kanina pa"
kung bakit ba naman kase nakakain pa ko ng adobong pusit, ayan tuloy tyan ko palaging sumasakit.
once in a lifetime ka na nga lang makaalala, pinalampas ko pa.

di ko tuloy mapigilan ang utak ko,
umiikot kung ano ang dahilan ng pagtawag mo.
mangungumusta ka lang ba talaga, mang-aasar na andyan ka andito ako.
magyayaya na umuwi na ako, o baka naman makikipagbalikan ka na?
hayyyy...nakaka intriga ka talaga.

pindutin ko na ba ang callback button?
ano sasabihin ko pag nag hello ka na?
eh kung i miss call na lang din kaya kita
paano naman kung imortante pala talaga ang sasabihin mo
grabe kinikilig naman ako...baka eto na ang sinasabi nilang love is sweeter the second time around.

bahala na nga, dahil pinakilig mo ako ngayon eto na talaga final decision ko:

"Hello, o ba't napatawag ka. Kelan ka pa umuwi, musta ka naman?" walang patid na bungad ko pagsagot mo ng telepono.

"Lynn, ipapaalam ko lang sana, lumabas na decision ng korte. Annulled na ang kasal natin..."

sabay sa pagsambit mo sa mga huling salita, sumakit muli ang tyan ko.

Kubeta na lang ang katapat mo sa akin. Isa kang sama ng loob na dapat ng ilabas at tuluyang i flush para kalimutan. Sayang lang ang kilig na nadama ko kanina. sana hindi na lang ako lumabas ng kubeta, sana hindi ko na lang nakita ang missed call mo.

at sana, tigilan ko na ang umasa pa.