bokasyon, hindi propesyon

I'm working in retail. at talagang hindi madali ang trabaho. araw-araw nakatayo ng 8-12 hours, buenas na kapag nakaupo ng 1 oras. palaging nag-iisip, ano ang gagawin na promotion, panu makaka hit ng quota, panu makaka survive ang shop na hawak ko, panu mag gu grow at marami pang paano. there come a time na muntik na akong mag resign. i applied for a new job, nakapag submit na ako ng G50, malaki ng 3x ang salary sa current na sinasahod ko. I will be under government agency, on call nga lang kapag kinakailangan lalu na at sa technical support team ang hahawakan ko. i have a sum amount inside my savings account na naka ready para ibalik sa company as what my aggreement says na kailangan bayaran ko ang mga company trip kapag nag resign ako 6 months after the trip, at 2 months salary ko dahil hindi ko na mahihintay ang 2 months notice. i was about to click "send" button para sa resignation letter ko ng biglang mag ring ang aking phone, in the other line was a customer na kasambahay, bumili sya sa akin ng netbook few weeks ago. tinatanong nya panu gamitin ang singtel mobile broadband na nahiram nya sa amo nya using her netbook. after i finished talking to her, napa isip ako...anong klase nga ba ng trabaho meron ako within my 5 years dito sa singapore. eto bang mga tumatawag sa akin at humihingi ng tulong eh masasagot ko pa kapag nag iba na ako ng linya ng trabaho? last na naging tanong ko sa aking sarili, NAGING MASAYA ba ako sa trabaho ko at nakatagal ako ng may 5 years na halos paulit ulit lang na routine at katakut takot na stress ang binibigay sa buhay ko. after asking that to myself, i click "CANCEL" sa ise send ko sana na email. hindi ko pala kayang talikuran ang mga customers na naging bahagi ng buhay ko. sometimes, it's not the amount of pay you are recieving, it's the HAPPINESS that you are experiencing. being in a customer service is NOT a profession, it's a VOCATION. *** kung di ka na masaya sa trabaho mo, you can leave, go on. _________________